Alida Michels

Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?

Ik ben Alida Michels, 51 jaar, getrouwd met Steffan en we hebben twee kinderen van 20 en 18. Ik heb een eigen bedrijf, een communicatie-en tekstbureau. De meeste tijd werk ik op dit moment aan opdrachten van Dienst Justitiële Inrichtingen, onderdeel van het Ministerie van Justitie. Een opdracht is bijvoorbeeld om de zorgprofessionals in de gevangenissen en de TBS klinieken te betrekken bij de vorming van een nieuw Elektronisch Patiëntendossier. Het werk is vooral op ICT gericht, maar het gaat altijd over mensen, en soms zelfs over leven en dood. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als de medische afdeling niet in beeld heeft wat voor medicijnen een gevangene moet hebben, omdat het niet goed is ingevoerd, of niet te vinden is in het systeem. Op dit moment heb ik door de combinatie bedrijf-gezin en raadslid zijn weinig ruimte voor hobby’s, maar ik zeg altijd dat ik een linkse hobby heb. Ik krijg er, door de mensen met wie ik samenwerk in de fractie en de Raad, vooral energie van. Inmiddels ben ik 8 jaar Raadslid voor de PvdA, met veel voldoening en gelukkig ook plezier.

Wat maakt van jou een echte Oldambtster?

Wat mij Oldambtster en Oost-Groningse maakt, daar ben ik me daar vooral bewust van geworden door mijn werk voor het Ministerie. Ik werk veel in Den Haag en Gouda, en tref daar collega’s uit alle windrichtingen van het land. ‘Noorderlingen’ hebben elkaar altijd razendsnel gevonden en het schept helemaal een band als je allebei uit Groningen komt. ‘We’ zijn gewoon anders, kunnen andere dingen, bijvoorbeeld rust in de tent brengen. Nuchter blijven en gewoon handelen. En daar ook niet over willen pochen. En als je het dan hebt over Oldambt…ik ben geboren en getogen Winschoter en houd van dit eigenzinnige stadje. Maar ik houd het meest van het land en de dorpen eromheen, de vergezichten. Ruimte! Om door te kunnen ademen als het leven tegen zit. Een diepe teug en door.

Welke problemen zou de PvdA in Oldambt direct moeten aanpakken?

Ondanks alles is er nog steeds armoede in Oldambt en er zijn terechte zorgen over de Zorg. We zijn ons bewust, dat iedere dag dat mensen niet aan het leven maar aan het overleven zijn, er één teveel is en dus moet dit altijd direct aangepakt worden. En dat gebeurt ook, maar zolang er mensen in de knel zitten kun je niet rusten.
Maar Oldambt gaat zeker ook vooruit ! De dorpen knappen op, er zijn verschillende initiatieven van de grond gekomen om de leefbaarheid te versterken, vooral met inwoners samen. Het toerisme trekt aan en dat brengt geld in het laatje. De woningmarkt zit in de lift. De werkloosheid neemt af en ik merk ook dat mensen laten merken dat ze trots zijn op dit gebied. Daar is alle reden toe, we staan op!
Wat ook aangepakt moet worden is de toeristische infrastructuur. Beter en vaker duidelijk maken wat Oldambt te bieden heeft, ook op straat zelf. Markeer wandel-en fietsroutes, wijs op pareltjes in dorp en stad. Vertel wanneer je waar een kopje koffie kunt drinken en laat mensen nooit onverwacht voor een dichte deur staan. Onze inwoners zijn altijd vriendelijk genoeg om de weg te wijzen, maar laat deze sterke troef voor Oldambt, het toerisme, daar niet alleen van af hangen.